**एकांत**
शांततेच्या सावलीत, स्वतःशीच संवाद,
मनन करते विचारांचे, प्रत्येक क्षण, प्रत्येक काळ.
कोसळते अश्रू, दुःखाच्या सागरात,
शोधते आशेचा किरण, अंधारात.
एकटेपणाचे बोझ, मन वाहते,
विरहानुभूतीच्या, गहनतात.
पण मौन हेच बोलते, शब्दांपेक्षा जास्त,
स्वतःशीच संवादात, शोधते शांतीचा वास.
कधीकधी, एकटेपणा हाच सुखावतो,
आंतरिक शांतीचा, मार्ग दाखवतो.
स्वतःच्याच साथीने, जगण्याचे अर्थ शोधतो,
आत्मविश्वासाच्या, उंच शिखरावर पोहोचतो.
या एकांत क्षणांत, स्वप्न पसरतात,
विचारांच्या पंखांवर, उड्डाण करतात.
नवीन संकल्पनांचा, बीजारोप होतो,
आशावादाच्या किरणात, जीवन उजळतो.
Comments
Post a Comment